Eksperyment i sprzęt do wzbogacania litu

Metody przetwarzania rud litu obejmują metodę ręcznego sortowania, flotację, metodę chemiczną lub kombinację chemiczno-flotacyjną, metodę krakingu termicznego, metodę selekcji radioaktywnej, metodę flotacji cząsteczkowej, z których trzy pierwsze są powszechnie stosowane. W tym zakładzie przetwarzania rud litu stosuje się głównie flotację i separację magnetyczną o dużej intensywności. Sprzęt do przetwarzania rud litu powszechnie używany: kruszarka, młyn kulowy, klasyfikator, stół wstrząsowy, maszyna flotacyjna, separator magnetyczny i tak dalej.

metoda wzbogacania

Metody wzbogacania rudy litu obejmują ręczne sortowanie, flotację, separację grawitacyjną, flotację pod ciśnieniem termicznym, separację magnetyczną, wzbogacanie chemiczne, separację magnetyczną i grawitacyjną oraz flotację, flotację cząsteczkową. Wśród nich najczęściej stosowane metody to ręczne sortowanie, flotacja, separacja grawitacyjna i flotacja, wzbogacanie chemiczne i tak dalej. Wzbogacanie chemiczne jest stosowane w zakładach przetwarzania solanki.

Obecnie głównymi eksploatowanymi minerałami litu są lepidolit, spodumen, montebrasyt, petalit, solanka jeziorna itp. Główną metodą wzbogacania lepidolitu jest flotacja, a główną metodą wzbogacania petalitu jest separacja w ośrodku ciężkim. Flotacja jest stosowana głównie w przypadku większości rud spodumenu. Gdy gęstość właściwa jest większa, można zastosować separację w ośrodku ciężkim lub separację grawitacyjną. Ruda granatu fosforanowo-litowego zwykle przyjmuje flotację. Gdy lepidolit i spodumen mają wysoką zawartość współistniejącego tantalu i niobu, do odzysku można zastosować separację grawitacyjną lub silną separację magnetyczną.

Metoda ta jest stosowana głównie do oddzielania lepidolitu, spodumenu i innych, i jest najważniejszą metodą wzbogacania. Odszlamianie jest konieczne dla tych dwóch rodzajów minerałów przed flotacją, a po odszlamianiu lepidolit często przyjmuje flotację dodatnią w celu uzyskania koncentratu. Proces flotacji obejmuje zazwyczaj jedną flotację zgrubną, jedno czyszczenie i dwie flotacje czyszczące. Flotacja spodumenu ma flotację dodatnią i flotację odwrotną. Flotacja dodatnia polega na usunięciu flotacji gliniastej na powierzchni spodumenu przez dodanie odczynnika i silne mieszanie, a pianą flotacyjną jest koncentrat spodumenu. Natomiast flotacja odwrotna polega na selekcji kwarcu i błota w rudzie z dodatkiem odczynnika i silnym mieszaniu, a odpadem flotacyjnym jest koncentrat spodumenu. Proces flotacji spodumenu obejmuje zazwyczaj jedną flotację zgrubną, dwa czyszczenia i trzy flotacje czyszczące. Mielenie spodumenu ma zazwyczaj grubość 0,074 mm przy zawartości 60%-80%. Stopień odzysku flotacji spodumenu wynosi zazwyczaj 65%-85%.

Petalit jest trudny do oddzielenia przez flotację. Gęstość właściwa petalitu wynosi 2,65-2,8, a spodumenu 3,05-3,2, dlatego normalna separacja grawitacyjna nie jest dobra do oddzielania tych dwóch minerałów, podczas gdy separacja w ośrodku ciężkim może oddzielić petalit od spodumenu. Petalit jest lekkim minerałem i przelewa się z cyklonu, natomiast spodumen, jako minerał ciężki, jest wzbogacany w osadzie cyklonu. Wielkość cząstek wsadowych do separacji w ośrodku ciężkim wynosi 0,5-8 mm.

Ręczne sortowanie, stosowane głównie do spodumenu i lepidolitu z grubymi kryształami, polega na wyselekcjonowaniu rudy spodumenu i lepidolitu na podstawie różnicy między kolorem lub kształtem samego minerału a minerałem skały płonnej. Jest to główna metoda wzbogacania przed 1940 rokiem.

Powiązane przypadki